Θέλεις να "διδάξεις" τα κίνητρα; Κάνε κλικ!

από την Τάνυα Γεριτσίδου

Η ενστάλαξη κινήτρου, όπως λέγεται, είναι πολύ απλά, η διδαχή του.

Ναι, το κίνητρο διδάσκεται, δεν είναι έμφυτο!

Σε αυτό κάθε γονέας έχει ήδη πλεονέκτημα, επειδή οι φυσικοί πρώτοι δάσκαλοι ενός παιδιού είναι πάντα οι γονείς του.

Έχοντας αυτό υπ’ όψη,με πέντε απλά βήματα που θα περιγράψουμε, κάθε γονέας μπορεί να ενσταλάξει κίνητρο στο παιδί του για το σχολείο, την άθληση, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τις διαπροσωπικές σχέσεις, κλπ.

Βήμα 1ο : Άκου το παιδί σου

Για να βοηθήσουμε το παιδί μας να αποκτήσει κίνητρο πρέπει πρώτα να συζητήσουμε μαζί του. Σε αυτή την συζήτηση ως γονείς δεν θα μιλήσουμε εμείς σχεδόν καθόλου. Ουσιαστικά παίρνουμε μια συνέντευξη από το παιδί μας και το ρωτάμε τα εξής: τι του αρέσει να κάνει, γιατί του αρέσει να το κάνει, τι δεν του αρέσει να κάνει και γιατί και εάν δεν είχε το σχολείο (ή οτιδήποτε άλλο για το οποίο δεν έχει κίνητρο) τι θα έκανε. Ακούμε προσεκτικά σαν να μην ξέραμε το παιδί μας καθόλου και κυρίως ό,τι και αν μας πει δεν το κατακρίνουμε.

Βήμα 2ο: Συνεργάσου με το παιδί σου

Σε δεύτερη συζήτηση λέμε στο παιδί μας (χωρίς φόβο και προϊδεασμούς) γιατί εμείς θέλουμε να επιδίδεται σε αυτό το οποίο δεν έχει κίνητρο. Χρησιμοποιούμε λόγους συγκεκριμένους (δηλαδή, δεν λέμε κάτι σαν «για να γίνεις κάτι στην κοινωνία») και τους συνδέουμε όσο γίνεται με τα ενδιαφέροντα του παιδιού (π.χ. εάν του αρέσουν οι υπολογιστές λέμε «εάν πας καλά στα μαθηματικά, θα μπορέσεις να μάθεις όλες τις γλώσσες πληροφορικής πολύ εύκολα»). Δίνουμε δηλαδή σημασία στα ενδιαφέροντα του παιδιού μας και τα χρησιμοποιούμε ως μέσο για να δώσουμε κίνητρο.

Δες κι αυτό: Οι διακοπές μου στη Σίφνο

Βήμα 3ο: Γίνε συγκεκριμένος

Θέτουμε σαφείς στόχους στο παιδί μας, όχι γενικούς.Οι γενικοί είναι εκφοβιστικοί,επειδή το παιδί δεν ξέρει χειροπιαστά πότε θα τους έχει πετύχει ώστε σίγουρα να κερδίσει με την προσπάθεια του την επιδοκιμασία μας. Συνεπώς, του ζητάμε να επιτύχει σε κάτι εξαιρετικά συγκεκριμένο και αντικειμενικά μετρήσιμο (π.χ. «πρέπει να φέρεις τουλάχιστον 18/ 20 στο διαγώνισμα της φυσικής της Δευτέρας»).

Βήμα 4ο: Γίνε μεθοδικός

«Σπάμε» τον μεγάλο στόχο σε πολλούς μικρότερους που γίνονται πολύ σταδιακά πιο απαιτητικοί και φτάνουν στον μεγάλο. (π.χ. αν το παιδί μας έχει 8/20 στην φυσική, δεν του ζητάμε 18 αμέσως. Του ζητάμε πρώτα να φέρει την βάση στο διαγώνισμα. Μόλις το καταφέρει το επιβραβεύουμε και στο επόμενο διαγώνισμα του ζητάμε να φέρει τουλάχιστον 12 κ.ο.κ).

Βήμα 5ο: Δώσε του αυτό που θέλει

Όσο το παιδί μας συνεργάζεται και επενδύει σε προσπάθεια, πρέπει και εμείς να του δείξουμε ότι όντως δίνουμε σημασία στα δικά του ενδιαφέροντα και ανάγκες. Εκτός της δουλειάς, ενεργά εξασφαλίζουμε διασκέδαση και χρόνο να κάνει αυτό που θέλει μέσα στην ρουτίνα και στην καθημερινότητα του.

Τέλος, και σε κάθε βήμα, ως γονείς πρέπει να είμαστε συνεπείς. Ό,τι λέμε πρέπει να το κάνουμε βρέξει-χιονίσει. Αυτό είναι ο μόνος απαράβατος κανόνας που θα πρέπει να μην ξεχάσουμε ποτέ. Για αυτό, πρώτα σκεφτόμαστε εάν εμείς θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας είτε την υπόσχεση μας, είτε την απειλή μας (περί τιμωρίας) από άποψη χρόνου, ενέργειας και αντοχής πνευματικής, ψυχικής και σωματικής και μετά τα λέμε στο παιδί μας. Εάν δεν είμαστε συνεπείς το παιδί μας δεν θα μας πιστέψει και θα αισθάνεται ανασφάλεια.

Και όποιος αισθάνεται ανασφαλής δεν μπορεί να έχει το κίνητρο που θέλουμε.

Η Τάνυα Γεριτσίδου είναι ειδική ψυχοπαιδαγωγός: https://www.facebook.com/tanyageritsidou/?hc_ref=ARTWpm3lJqBS5SWn7bdaItwP7kIdKxYuUqumjNoVMsWDrQKqVV-n6yROgtYwA2kdegQ&pnref=story