Skip to main content

Λες αυτά που θέλεις εκεί που θέλεις;

Δε θα σου πω ότι "μια ζωή την έχουμε", "κάντο" κι άλλα κλασικά που πιστεύω ότι δε βοηθούν και τόσο. Κι εγώ πολύ συχνά, αναρωτιέμαι γιατί φοβάμαι να πω αυτά που θέλω, εκεί που θέλω. (Έχοντας πάντα το τρίπτυχο "με ηρεμία, χαμόγελο και χαμηλούς τόνους" στο μυαλό μου). Και συνοπτικά θα σου πω, ότι το έχω εξηγήσει μέσα από το πρίσμα της εξιδανίκευσης εκείνου που θέλω να πω κάτι. 

Βάζω στο μυαλό μου ότι είναι κάτι ανώτερο από μένα, κι αν διαφωνήσουμε, δε θα το αντέξω. Οπότε; Μούγγα κι όλα ήσυχα στο κεφάλι μου. Είναι όμως; Ε, ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Αν ήταν, τι λέω εγώ και γιατί το διαβάζεις εσύ; Γιατί δυστυχώς, ταυτίζεσαι. Γιατί, δυστυχώς, δειλιάζεις κι είναι απόλυτα κατανοητό κι ανθρώπινο. Έχω βρει μια φόρμουλα που νομίζω πως μ' έχει βοηθη΄σει και θα σου την πω αμέσως. 

Μιλάω σ' εκείνον που απευθύνομαι έχοντας στο μυαλό μου πως είμαι σε θέση ισχύος. Τι εννοώ; Ότι θα χαρεί πάρα μα πάρα πολύ, μ' αυτά που θα του πω. Ότι τα λόγια μου, είναι αυτά που περιμένει ν' ακούσει για να του πάει καλά η μέρα. Αυθυποβάλομαι δηλαδή. Συχνά, ο κόσμος δεν ξέρει τι θέλει, Δεν κατανοεί ποιο είναι το όφελός του, βολεύεται σε μια κατάσταση που έχει συνηθίσει και ζει σ' αυτήν. Μέχρι να ξυπνήσει και να έχουν περάσει τα χρόνια. Κι εδώ έρχομαι εγώ, να σε ρωτήσω: θα μείνεις μούγγα να περιμένεις πότε θα ξυπνήσει κάποιος; Ή θα μιλήσεις, να πεις αυτά που θέλεις -τώρα, γιατί σε 5 μήνες μπορεί να θέλεις άλλα-, όπως τα θέλεις για να ζήσεις τη ζωή που θέλεις; Ερωτώ! Μην απαντήσεις τώρα, φτιάξε πλάνο στο μυαλό σου. Με ηρεμία, ρεαλισμό και χωρίς πολλές φωνές από τους γύρω σου. Οι περισσότεροι, είναι στον κόσμο τους, κάνουν μια στάση να πουν την αποψούλα τους για το δικό σου κόσμο, τα κάνουν όλα μπάχαλο κι επιστρέφουν στα δικά τους. Είσαι φερέφωνο; Περιμένεις από τους άλλους να σου υποδείξουν πως θα ζήσεις; Εσύ θα μου το πεις αυτό. 

Σου στέλνω φιλιά κι αγάπη, 

Νανσού.