Skip to main content

Για αυτούς που θα ζήσουν έναν απροσδόκητο έρωτα

Είναι και εκείνοι οι έρωτες που φαντάζουν σκέτες καταιγίδες!
 
Που ναι μεν τις φοβάσαι αλλα συνάμα θες να κάτσεις στο τζάμι του μπαλκονιού σου και να τις κοιτάς!
 
Έξω κρύο, βροχή ,αστραπές,μέσα δυο κορμιά ενωμένα, ζεστά απο αγάπη, έρωτα , πόθο.
Δυο ζωές που ενώνουν την νύχτα τους, την μέρα τους, τον χρόνο τους. 
 
Ένα ζευγάρι που λιώνει ο ένας για τον άλλον , που ζηλεύει ο ένας τον άλλον, που αγαπιούνται όσο τίποτα. Κεραυνοβόλος έρωτας είπαν... και απο τότε είναι μαζί!
 
Νιώθουν οτι δεν έχουν ξανα αγαπήσει σε τέτοιο βαθμό, όλα τους φαίνονται πιο κόκκινα ( το χρώμα του πάθους), πιο μπλε (το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας) , πιο φωτεινά ( το χρώμα τους!)
 
Το βλέμμα τους σε καίει, η ματιά τος σε πoρώνει να τους κοιτάς. Αγγίζονται τόσο τρυφερά , τόσο όσο αντέχουν, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δεν υπάρχει μεταξύ τους!
 
Τα λόγια τους αισθησιακά, σταράτά, τίποτα περιττό, εκείνη με την γλυκιά της φωνή του ψιθυρίζει κάτι  και εκείνος σκύβει μπρός της για να τη φιλήσει τόσο γλυκά, με τα δυο του χέρια να πιάνουν το μικρό πρόσωπό της! 
 
Φεύγουν μαζί, αγκαλιά, με εκείνη να πέφτει στο δεξί ώμο του και εκείνος με ένα νεύμα να της δείχνει την αγάπη του, λέγοντάς της ''μην φοβάσαι είμαι εδώ εγώ για εσένα.''
 
Αλήθεια τι μπορεί να φοβάται με εκείνον δίπλα της;
 
Ξαφνικά ο κρότος και ο ήχος της αστραπής  την επανέφεραν εκεί που ήταν.  Μόνη της στο σαλόνι να κοιτά την καταιγίδα! 
 
Η Μαρία Κεφαλλωνίτη είναι δημοσιογράφος