Να προσπαθείς, να έχεις θάρρος, να προσπαθήσεις
Εσύ
Από την Έφη Νερούτσου
"-Είμαι δημοσιογράφος.
-Ωχ!"
Αυτός ο διάλογος γίνεται ξανά και ξανά από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω. Είναι μερικά επαγγέλματα ρε παιδί μου που όσο και να κοπανιέσαι πως είσαι η εξαίρεση πάντα θα μπαίνεις στο τσουβάλι.
Αρχικά μου άρεσε το πολιτικό ρεπορτάζ. Δεν ήξερα την τύφλα μου. Θυμάμαι που στο μάθημα άκουγα ονόματα πολιτικών και έλεγα από μέσα μου "καλέ ποιοι είναι όλοι αυτοί; Γιατί τους ξέρουν τα άλλα παιδιά; Ποια είμαι; Τι χρονιά έχουμε;".
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως μιλάω πολύ άρα με εκνεύριζε το να μιλούν όλοι για θέματα και πρόσωπα που εγώ δεν μπορούσα να συμμετέχω. Έτσι μάζεψα τις γύρω 1500 απορίες που είχα πήγα στον καθηγητή μου και ξεκίνησα να ασχολούμαι. Μου άρεσε που γινόταν κάτι και είχα άποψη ή που μπορούσα επιτέλους να νευριάσω με κάτι που γίνεται στην χώρα μου.
Δες κι αυτό: Αυτή είναι η γυμναστική που βοηθά την υγεία σου
Όταν έγινε το πρώτο μνημόνιο ήθελα να γράψω ένα άρθρο για την πορεία και έτσι αποφάσισα να πάω εκεί να δω τι γίνεται και έπειτα να το καταγράψω. Έτσι και έγινε. Γύρισα σπίτι με μάτια τούμπανο και ξεκίνησα να γράφω. "Το άρθρο σας πρέπει να αναφέρει κάτι θετικό για την κυβέρνηση", ήταν η απάντηση σχεδόν από όλα τα sites.
Νευρίασα τόσο πολύ που με ανάγκαζαν κάποιοι να γράψω κάτι συγκεκριμένο και συγχρόνως να μπω στο τσουβάλι που κάποιοι με κατηγορούν πως είμαι ήδη μέσα. Πείσμωσα και τελικά βρέθηκε ένα site το οποίο δημοσίευσε το άρθρο μου -που έτσι για την λεπτομέρεια- πήγε τέλεια και δέχτηκα από πολλούς συγχαρητήρια.
Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ασχολήθηκα με το πολιτικό ρεπορτάζ. Ο κόσμος έχει προβλήματα και μεγάλη αγανάκτηση μέσα του που το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι κάποιους που να μην του λένε όλη την αλήθεια. Κάποιοι το κάνουν και δεν το κρίνω αλλά εγώ επέλεξα να μην γίνω μία από αυτούς.
Ασχολούμαι με άλλα είδη ρεπορτάζ τα οποία μου προσφέρουν έναν τέλειο ύπνο, καθαρή συνείδηση, καθόλου τύψεις και όρεξη για να πάω στο γραφείο μου.
Ο χώρος αυτός είναι δύσκολος. Έχουν δίκιο όσοι λένε πως για να γίνεις δημοσιογράφος θες γερό στομάχι. Δεν το πίστευα αλλά ισχύει. Είναι ανταγωνιστικός, πιεστικός και πολύ δύσκολα θα κάνεις φιλίες.
Είμαι από τα νέα παιδιά που έχω δουλέψει πολύ για αυτό που αγαπάω, ότι έχω κάνει το έχω κάνει μόνη μου καθώς δεν είχα κανένα κονέ. Πολλές φορές γύρναγα σπίτι μου με κλάματα και μου έλεγε ο Μιχάλης "αφού σου κάνουν τέτοια πράγματα, σήκω φυγε από εκεί μέσα, θα αρρωστήσεις". Τον κοίταζα και του έλεγα "Δεν πας καλά. Δεν το κουνάω από ´κει μέσα".
Σε γενικές γραμμές όλες μου σχεδόν οι συνεργασίες ήταν με πολύ καλούς ανθρώπους που είχαν όρεξη να μου μάθουν, είχαν την υπομονή να μου δείξουν όλα όσα ήθελα να μάθω και τελευταίο και καλύτερο είχαν όρεξη να με κάνουν καλύτερη. Είναι πολύ σημαντικό να ακους "Θα σε κάνω καλύτερη από εμένα".
Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα πάντα. Συνεργαζόμουν και με ανθρώπους κομπλεξικούς, ανίκανους για το οτιδήποτε, βολεμένους σε μια θέση από κονέ και όχι από το βιογραφικό τους, γεμάτους ζήλεια και κακία. Ήταν πάντα έτοιμοι να σε ταπεινώσουν χωρίς να τους ενδιαφέρει το οτιδήποτε και να σου κλέψουν την ιδέα και να την παρουσιάσουν ως δική τους. Στα ταπεινώματα ναι, δεν μίλαγα και πολλές φορές χαμήλωνα το κεφάλι. Ξέρεις γιατι; Γιατί εκεί ψηλά κάποιος βλέπει και ξέρει ακριβώς τι να κάνει για την αδικία.
Όταν όμως κάποιος έλεγε για εμένα κάτι που αφορούσε την δουλειά μου έβγαζα πάντα δόντια. Του έδινα να καταλάβει πως δεν τον παίρνει να πει το οτιδήποτε και να σου πω κάτι; Πάντα έπιανε.
Έχω πείσμα εγώ ρε, δουλεύω πολύ, αγαπάω πολύ την δουλειά μου, θέλω να μάθω όσα πιο πολλά μπορώ και ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω και που θέλω να φτάσω.
Έχει και ωραία αυτή η δουλειά να ξέρετε. Το να γνωρίζεις ανθρώπους που έχουν κάτι να σου πουν είναι ότι πιο πολύτιμο μπορείς να πάρεις. Δεν θα σουν πουν όλοι "ναι" μόλις τους πεις για συνέντευξη αλλά με προσπάθεια και κόπο κάποια στιγμή θα το ακούσεις.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την συνέντευξη μου με τον παρολυμπιονίκη, Μάκη Καλαρά. Δεν τον ήξερα αλλά ήθελα πολύ μια συνέντευξη μαζί του.
-Συγγνώμη αλλά έχω δώσει αρκετές, δεν νομίζω πως έχω κάτι άλλο να πω.
-Σε παρακαλώ. Εγώ θα σου κάνω άλλες ερωτήσεις από αυτές που έχεις συνηθίσει.
Ο άνθρωπος δεν μου έλεγε "όχι" από κακία απλά ήθελε όταν δίνει συνέντευξη να έχει πάντα κάτι να πει. Κατάλαβα λοιπόν πως αν θέλω πραγματικά να μου μιλήσει έπρεπε να δράσω γρήγορα και με χιούμορ.
-Αν δεν μου πεις ναι, θα σε παίρνω κάθε μέρα τηλέφωνο και θα σε πρήζω και θα μάθω που μένεις και θα έρθω με πανό.
-Εντάξει. Ας το κάνουμε.
Χιούμορ και ευγένεια αγάπη μου δεν χάνει ποτέ. Έκανα την συνέντευξη, πεθάναμε στο γέλιο και γίναμε δυο καλοί φίλοι με τον Μάκη να παραδέχεται πως οι ερωτήσεις μου ήταν ενδιαφέρουσες και διαφορετικές.
Πολλά τέτοια παραδείγματα έχω να πω αλλά δεν χρειάζεται. Αυτό που θα πω στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν είναι πως αυτή η δουλειά είναι μόνο για όσους την αγαπούν πολύ και για όσους δεν θα σκεφτούν ποτέ το τι ώρα έχει πάει για να σχολάσουν.
Θα τύχει να δουλέψεις πολύ, να προσφέρεις και να μην το αναγνωρίσουν ή να μείνεις απλήρωτος. Μην το βάλεις κάτω. Προσπάθησε αλλού. Σε όλους έχει τύχει και θα γίνει ξανά. Έχω φτάσει στο σημείο να πω τα παρατάω αλλά πρέπει να κράτησε γύρω στην μία ώρα. Μετά άρχισα πάλι τα τηλέφωνα. Μην ακούς όλα όσα λένε, δεν είναι όλοι κακοί. Έχω κάνει καλούς φίλους από τον χώρο και έχω ανθρώπους που θα τους πάρω τηλέφωνο και είναι πάντα πρόθυμοι να με βοηθήσουν.
Να προσπαθείς, να έχεις θάρρος να προσπαθήσεις. Να μην ντρέπεσαι να πάρεις τηλέφωνο και να πεις "Είμαι καλή, θέλετε να μου κάνετε ένα δοκιμαστικό;". Να είσαι έτοιμη να ακούσεις και το ναι και το όχι. Να είσαι έτοιμη να γνωρίσεις τον ανταγωνισμό και την πίεση. Να είσαι έτοιμη να μπεις σε έναν χώρο που όσο εντυπωσιακός και να είναι, στο τέλος του διαδρόμου ίσως και το φως να είναι κλειστό και να πρέπει να ψαξεις εσύ για τον διακόπτη. Αν σκεφτείς και προσπαθήσεις θα τον βρεις.
Η Έφη Νερούτσου είναι -προφανώς- δημοσιογράφος
Εσύ
Αντιμετώπισε την αβεβαιότητα & το άγχος που προκάλεσε η πανδημία
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση - Στεφανή Η πανδημία επηρέασε την ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει ασφάλεια και δημιούργησε αμφιβολίες για ότι θεωρούσε δεδομένο. Αυτό οδηγεί σε έναν αναγκαίο επαναπροσδιορισμό για τα δεδομένα της ζωής του, νιώθοντας έτσι ότι δεν έχει τον έλεγχο και βιώνοντας την αβεβαιότητα...
Μήπως τα στάνταρ σου είναι υπερβολικά ψηλά;
από την Κατερίνα Πιπέρη Πρόσφατα μιλούσα στο skype με μία αγαπημένη μου φίλη που ζει πολλά, πολλά χιλιόμετρα μακριά από εμένα. Το θέμα; Μόλις είχε χωρίσει με τον αγαπημένο της. Η αλήθεια είναι πως μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν και οι δύο τους τρελά...
Γυναικεία αντιζηλία: Γιατί οι γυναίκες τα βάζουμε με... τις άλλες γυναίκες;
από τη Φρόσω Φωτεινάκη Στερεοτυπικά, οι φιλίες μεταξύ ανδρών θεωρούνται περισσότερο ανταγωνιστικές, ενώ οι γυναικείες φιλίες περισσότερο υποστηρικτικές και αλληλέγγυες, μιας και οι γυναικες εχουμε την ταση να μιλάμε ανοιχτά στις φιλες μας, εκφραζοντας τις πιο ευαλωτες και αδυναμες πλευρες μας, κατι...
Τέλεια μυστικά για να εντυπωσιάσεις τους γύρω σου
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση – Στεφανή Όλοι έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση, να θέλουν να κάνουν καλή πρώτη εντύπωση πηγαίνοντας σε μια συνέντευξη για δουλειά ή σε ένα ραντεβού. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο και επηρεάζου κάθε κατάσταση, όπως το αν είμαστε κάτω από πίεση. Οι άνθρωποι μπορούν να...
Αυτή είναι η πιο "άχρηστη" μέρα της εβδομάδας (και δεν θα πιστεύεις ποια)
από την Κατερίνα Πιπέρη Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για τις Δευτέρες. Είναι η χειρότερη ημέρα και αν είχε πρόσωπο θα ήταν το πιο άσχημο που έχεις δει, Monday but not funday και είχε παλιόκαιρο την ημέρα που σε γνώρισα (Δευτέρα θα ήταν). Άλλα τόσα έχουν ειπωθεί για το Σάββατο και την Κυριακή...
Είναι η εργασιομανία, η "μάσκα" της κατάθλιψης;
από την Αλεξάνδρα Παυλέτση – Στεφανή Εργασιομανής είναι το άτομο που δουλεύει ασταμάτητα, χωρίς να ξεκουράζεται και αποτελεί μόνη του προτεραιότητα του η εργασία του, με αποτέλεσμα να ανταγωνίζεται όλες τις άλλες πτυχές της ζωής του. Συνήθως παραμελούν την οικογένεια τους και τα κοντινά τους...